Piet J. van den Hout

[Column verschenen in: Thuis in Zorgvlied, Wijkkrant van, voor en door de inwoners van de wijk Zorgvlied, Tilburg, februari 2023]

~~~

Een grijze dag, het miezert gestaag. Ik zit op mijn werkkamer met uitzicht op de tuinen achter het huis als ik een donkere schim in mijn ooghoek vang. Ik kijk op en zie nog juist een roofvogel ter grootte van een buizerd tussen coniferen verdwijnen. Het zal dus wel een buizerd zijn, die bezoeken onze tuinen wel vaker.

Doorgaans levert dat een spervuur van verwensingen op van eksters, gaaien en kauwen, maar nu is het stil. Waar de roofvogel is geland zie ik door de takken van een conifeer heen niet meer dan een vage bruine gedaante. Heel af en toe tilt een briesje een tip van de boom op waardoor een detail van de vogel gedurende een fractie van een seconde zichtbaar wordt. Het eerste puzzelstukje is een grote gele klauw. Die past inderdaad bij een buizerd. Bij een stevige windvlaag verschijnen meer details. Ik zie een brede borst met dunne lijntjes overdwars, afwisselend grijs en wit. En kort daarna een oog met een vlammend oranje iris. Maar dit is geen buizerd. Dit is een havik. Een vrouwtje, dat zie ik aan het forse formaat.

Ik blijf turen, wachtend op wind. Weer een opwaaiende tak. Nu zie ik dat die grote gele klauw iets zwarts vasthoudt met een lange staart eraan. De havik heeft een prooi gevangen, een merel. Maar dat is gek. Een havik, zeker een vrouwtje, jaagt niet op merels, maar op grotere prooien, zoals houtduiven. De borst van het slachtoffer is rood, daar zijn veren en huid verwijderd.

Na twintig minuten zie ik de kop van de roofvogel op en neer gaan wat aangeeft dat ze aan de maaltijd is begonnen. Dan gunt de wind me eventjes een volledig zicht op de havik. Maar wat zie ik daar bij haar achterlijf? Daar bungelt een ronde bruine vleugel met wat witte vlekken erop die zeker niet bij de merel hoort. Ik herken die vleugel. Die is van een sperwer! En meteen begrijp ik wat er gebeurd is: deze sperwer ving een merel, landde ermee op de grond, begon de borstveren eruit te plukken om bij het vlees van de borstspieren te komen, lette even niet goed op en werd op zíjn beurt gegrepen door een grotere versie dan hemzelf die twee vogels in één klap sloeg, met in haar voorste nagels een merel en in de achternagel een sperwer.

Een voedselketen, letterlijk en figuurlijk.