Piet J. van den Hout

9 november 2021

Bij het eerste prille licht zie ik het al: geen wolkje aan de lucht, het wordt een prachtige dag. Grote groepen kauwen hebben zojuist hun slaapbomen bij het Willem II-stadion verlaten en vliegen daadkrachtig over Riel heen naar de velden. De havik zit in zijn vertrouwde populier in het Riels Laag. Van hieruit kan hij zijn jachtgebied in alle rust overzien, tenminste zolang de kraaien hem niet komen treiteren. De spreeuwen zijn er ook al weer. Met zijn vijven vliegen ze rondjes boven het eikenbosje, gaan hoog in een boom zitten en zingen vrolijke wijsjes waarin ze het jodelen van wulpen afwisselen met het gefluit van vuurpijlen. Een zesde vogel wordt aangetrokken en voegt zich bij het zangkoortje. Groepen vinken en kepen vliegen over. Dit najaar zijn er opvallend veel kepen. Grote bonte spechten roepen met bravoure vanuit boomtoppen naar elkaar. Even later hoor ik zelfs een ferme roffel, het is alsof ze het voorjaar al in de kop hebben. Bij de zwarte spechten is het niet anders. Er komt er een aanvliegen, hij kondigt zich aan met heldere fluittonen, en landt hoog in de boom tegen een kale tak. 

Platvis

Een diepe basstoon: kwork. Dat gaat door merg en been. Het is een van de raven. Die dwaalden hier vorige week ook al rond: een groepje van zes vogels, waarvan één raaf zich wat afzijdig houdt en luid roepend de omgeving verkent. De raven houden zich op in het Riels Laag. Samen met blauwe reigers en grote zilverreigers kuieren ze over de velden die net gemaaid zijn. Ze hebben opvallend weinig angst voor de enorme machine die de maaiwerkzaamheden uitvoert. Sterker nog: het lijkt erop dat ze er op enigerlei wijze van profiteren.

Met verende tred hippen ze over het geschoren veld. Af en toe happen ze in de grond. Maar wat pakken ze toch? Ze komen vast niet voor wormen of emelten, zoals de spreeuwen verderop. Zouden ze voor de woelmuizen komen die ineens hun dekking kwijt zijn? Maar zijn ze snel genoeg om een muis te grijpen? Ik kijk eens wat beter en zie dat ze soms grote platte stukken van iets oppikken. Zou iemand aas hebben neergelegd? Een grote zilverreiger heeft ook beet. Hij vliegt er mee weg en als hij landt heeft hij het nog steeds in de bek: een vrij fors en breed ding dat op een platvisje lijkt. Op zich geen ondenkbare prooi voor een reiger, maar in dit gebied natuurlijk uitgesloten.  

Rood vlees

Intussen dendert de monsterlijke maaimachine met een flinke vaart over het veld. Om niet weg te zakken in de zompige bodem rijdt hij op twee rupsbanden die samen de volle breedte van de wagen in beslag nemen, een profiel van ruim drie meter breed en een meter of vijf lang.

Nu begint me iets duidelijk te worden. Ik kijk door de telescoop nog wat beter naar de raven, naar de platte dingen die ze beetpakken en losscheuren. Rood vlees pulkt eruit. Dan zie ik het. En begrijp ik waarom ze hier al dagenlang zo graag zijn: ze eten woelmuizen die door de monstermaaier zijn geplet. Ze eten gestampte muisjes.